ÖRGÜT KÜLTÜRÜ

Örgüt kültürü hakkındaki çalışmalar 1970’li yıllarda başlayıp 1980’li yıllarda ağırlık kazanmıştır. Bu anlamda örgüt üst kültürü önemlidir. Genelde örgütlerde farklı alt kültürlerden gelen insanlar bir arada calışır. Böylece örgütteki alt kültür grupları arasındaki her grup kendi kültürel kimlik ve değerlerinin üstünlüğüne inanıp, diğer gruplara bunları kabul ettirmeye calışmakta veya diğerini dışlamaktadır. Bu da örgüt için sorun yaratan bir durumdur.

Örgüt üst kültürü yaratılabilirse, örgütte bulunan calışanlar kendi kültürel kimlik ve değerlerini örgüt dışında bırakmış olacaktır. Bu şekilde her çalışan örgüt üst kültürü içinde birçok sorunu örgüt yapısından soyutlamış olacaktır.

Örgüt’ü Barnard (1994), “iki veya daha fazla bireyin bilincli olarak koordine edilmiş etkinliklerinin veya guclerinin bir sistemi” olarak tanımlamıştır. 

Schein (1970), “iş ve iş bolumu yapılarak, bir otorite ve sorumluluk hiyerarşisi içinde, ortak amac ya da amaçın gercekleştirilmesi için bir araya gelen insanların, gercekleştirdikleri faaliyetlerinin ussal eşgüdümu”, Etzoni (1964) “belirli amaclara ulaşmak için kurulmuş toplumsal birimler”, Marc ve Simon (1958) ise, “uyeleri arasında ilişkiden oluşan toplumsal bir yapı” olarak tanımlamışlardır.

Örgüt; amaç, insan, teknoloji boyutlarının etkileştiği bir sistem; ortak bir amaçta birleşen, birbiriyle iletişime girebilen çalışanları ve aralarındaki yetki ve iletişim ilişkilerini gösteren bir yapıdır.

Kültür Ziya Gökalp’e göre kültür, “Bir cemiyetin bütün fertlerini birbirine bağlayan, yani aralarında dayanışma husule getiren muesseseler, kültür muesseseleridir. Bu muesseselerin toplamı, o cemiyetin kültürünü oluşturur”.

Kültür, toplumların maddi ve manevi güçlerinin toplamıdır. 

Kültür maddi ve manevi değerler olmak üzere ikiye ayrılmaktadır. Bireylerin yarattığı bütün araç ve gereçler maddi kültüre; bütün değerler ve kurallar manevi kültürdür.