Dün akşam saat yedi civarında bir STK nın çalışmasına yetişmem gerekiyordu. Akşam trafiğinin yoğunluğunu düşününce geç kalmamak için treni tercih ettim. Cumhuriyetle yönetilen ülkemin başşehrinde ve büyük bir ilçesinde tren istasyonuna doğru yöneldim. Birbirine sırtı dönük sekiz bankı olan istasyonda gezinen üç kişi vardı. Kadın olduğumdan mıdır nedir, sessiz sakin bir şekilde bankın birine iliştim ve başımı öne eğip trenin gelmesini bekledim. Aradan üç dakika geçmeden adamlardan biri kolu koluma değecek kadar yakınıma oturdu boş banklara rağmen. Ben de sıçrayarak kalkıp zıt yöne doğru yürümeye başladım. Gişenin yanında durup sabit bakışlarla karşıma baktım. O da yanıma gelip sırıtarak -galiba korkuttum- dedi. Oldukça sert bir ifadeyle defolup gitmesini söylerken bile sırıtıyordu. Gözlerimi gözlerinden ayırmadım. Bir süre sonra özür dileyip gitti.

Şimdi

O neden bu kadar rahat ve cesur,

ben neden bu kadar korkak ve gerginim.